Afgelopen week kunnen we bijschrijven als een bijzondere. Voor het eerst sinds de crash zonder hulpmiddelen in de sportzaal van het revalidatiecentrum aan het badmintonnen. Een bijzonder moment, zeg maar gerust een mijlpaal. Het lopen zag er aan het begin van de week ook best goed uit. Het harde trainen eist echter ook zijn tol, woensdagavond schiet bij het uitrekken van zijn schoenen de enkel uit de kom. De volgende dag voor onderzoek naar het AMC waar blijkt dat alles gelukkig nog op de goede plaats zit. Met het advies iets gas terug te nemen mag Erik weer terug naar huis. Erik geeft later aan dat hij bang was dat ze hem preventief een weekje gips zouden geven en besluit de eerste dagen niet te gaan zwemmen of fietsen. Vrijdag overdag verminderd de pijn in zijn enkel en dus maakt hij s’avonds alweer plannen om te gaan fietsen.
Met de laptop op schoot stippelt hij diverse fietsroutes uit en bespreekt hij de mogelijkheden. De angst voor een blessure heeft allang weer plaats gemaakt voor de onwrikbare wil om zo dicht mogelijk naar 100% herstel te komen. Als de spieren in mijn enkel sterker worden, schiet hij niet meer uit de kom. De problemen van de afgelopen week hebben een plekje gekregen, pushen is goed maar respecteer de limieten.
Zaterdagmiddag gaat de wielren kleding aan en stapt hij weer op de fiets, the only way is up!
Het blijft al met al een heftig verhaal en ik zou er graag een artikel over in De Stadskrant schrijven. Als jullie hier aan willen meewerken hoor ik het graag. Het wordt de laatste sportpagina van het jaar en mogelijk kunnen wij 2016 afsluiten met een leuk sportitem over pech in de sport en hoe je met hard werken en een positieve instelling er toch weer bovenop kunt komen.