Verslag door Ben Günther
Zondagochtend bespreken we na het ontbijt hoe we de eerste kwalificatie gaan aanpakken. Jarno en Erik zijn beide niet eerder op het circuit Paalgraven in actie geweest en zijn van plan zoveel mogelijk rondjes te rijden zonder binnen te komen en het rustig op te bouwen. Het circuit is droog en er schijnt een bleek zonnetje. Als de baan wordt vrijgegeven gaan de mannen onderweg en zoekt de rest van het team een plaatsje bij aan de pitmuur.
Per rondje gaan er een paar seconden van de tijd af, de normale stappen die je ziet aan het begin van de dag op een nieuw circuit. Vanaf de pitmuur hebben we zicht op de laatste bocht voor start finish, telkens als ze langskomen gaat erik met zijn butt-slider door het gras aan de binnenzijde van de baan en zie je een klein stofwolkje. Jammer dat we de camera niet mee hebben, het is een mooi plaatje. Bij het ingaan van de 4e ronde zitten de mannen in de buurt van de 2 minuten grens, alles gaat zoals we het afgesproken hebben.
Op het moment dat ze weer zouden moeten langskomen kijk ik naar de bocht waar ze zouden moeten verschijnen en zie daar dat er met de rode vlag wordt gezwaaid. De sessie is stilgelegd omdat er iets op de baan gebeurd is. In de minuten die volgen komen een voor een de teams naar binnen. Jarno en Erik komen niet terug, er is dus iets mis met onze mannen. Een van de andere teams weet te melden dat de combinatie dwars is gegaan en daarna over de kop geslagen en Erik langs de baan zag liggen. Vanuit de pitstraat is het lastig in te schatten wat er aan de hand is, maar omdat het geen zin heeft om als een kip zonder kop dingen te gaan doen, spreek ik af met Lisa en Natascha om te wachten tot er iets gemeld wordt door de wedstrijdleiding. Na een klein half uurtje zien we dat de combinatie wordt afgevoerd naar de technische controle. Ik besluit die kant op te gaan en spreek daar met de mensen die hem opgehaald hebben. Ze weten dat de rijder ok is, maar de bakkenist in ieder geval een gebroken been heeft, beide mannen zijn aanspreekbaar.
Met deze informatie bel ik zijn moeder en loop terug naar de pitstraat om de rest van het team te informeren. Terwijl Erik wordt afgevoerd naar het Radboud in Nijmegen, ga ik naar de KNMV om datalogger, transponder en camera’s op te halen, voor zover die de klap doorstaan hebben. Er is een camera weg, de andere die op Erik gericht was is er nog. Op de beelden is te zien dat het span in onbalans raakt waarna Erik uit de bak gegooid wordt nog voordat deze over de kop gaat. Erik vliegt door de lucht en komt slecht terecht. De camera ligt na de crash op zijn kop, het is niet te zien of deze nog op de machine zit, maar aan de vele losse delen te zien in de box, is het hele bodywork uit elkaar getrokken. Inmiddels is Jarno ook weer terug en samen kijken we de beelden om te zien wat er gebeurd kan zijn. Jarno geeft aan dat bij het aanremmen de machine opeens uitbrak en niet meer te houden was, door een klein kuiltje in het gras is de boel gelanceerd.
Astrid is inmiddels onderweg naar het circuit en de tijd die daar tussen zit benutten we om de tent af te breken en de camper in te ruimen. Vanuit het ziekenhuis krijg ik een verpleegkundige aan de lijn die mij Erik geeft, behoorlijk aangeslagen zegt hij wat er door de artsen is vastgesteld, waarna ik de chirurg aan de telefoon krijg die hem gaat opereren. Deze legt uit wat er gedaan gaat worden en meldt dat ze daar zeker 4 uur voor uittrekken. Zodra Astrid op het circuit is, stap ik in de camper om deze om te ruilen voor een “gewone” auto.
Tijdens deze rit is er genoeg tijd om na te denken over wat er vandaag gebeurd is en hoe het vanaf nu verder gaat. Erik en ik zijn dit avontuur in 2010 begonnen en hebben de risico’s altijd open besproken. Door de sport hebben we een hele aparte band met elkaar, aan de ene kant ben ik zijn vader en aan de andere kant begeleid ik hem bij het uitoefenen van zijn grootste passie, motorracen. Op het circuit ben ik er voor het team en heeft Erik de touwtjes in handen, zo doen we dat al vanaf het begin. Erik heeft wel vaker een crash meegemaakt en is ook eerder daardoor in het ziekenhuis terecht gekomen. Dit keer is het wel een hele harde klap met serieus letsel. Als vader gaan er wel wat gedachten en scenario’s door mijn hoofd. Het heeft echter helemaal geen zin om over het hoe wat waar en waarom er is maar een ding wat telt en dat is Erik zoals het nu is.
Eenmaal terug in Nijmegen is Erik net uit operatie en mogen we naar hem toe. Hij heeft ondanks de morfine heel veel pijn. Ik baal ervan mijn mannetje zo te zien, door het spelletje wat wij samen zo graag spelen ligt hij er nu zo bij. We praten zo goed en zo kwaad als het ging over wat er gebeurd is. Hij krijgt wat extra medicatie en doet zijn best om wakker te blijven, voor ons het moment om weg te gaan en hem zijn rust te geven.
Nadat wij in het restaurant wat gegeten hebben, krijgen we het bericht dat Erik naar zaal mag en zoeken we hem daar op. Daar praten we nog wat verder de pijn is nog steeds behoorlijk, maar wel wat beter dan op de uitslaapkamer. We kijken het filmpje van de crash en hebben het over de geweldige prestatie van Max Verstappen, waar we alle twee groot fan van zijn. Ik heb zijn Verstappen vlag ook meegenomen uit Volendam en hang deze op achter zijn bed. Daarna gaan we richting Cuijk waar we kunnen slapen bij Perry en Ingrid.
Na een onrustig nachtje zowel in Nijmegen als Cuijk krijg ik in de ochtend een Appje van Erik. Ondanks alles wat hij krijgt om de pijn te drukken, is hij allang weer bezig om dingen te regelen op zijn manier. Hij wil van het zuurstof af en het liefst zo snel mogelijk naar Hoorn en als dat niet kan naar Amsterdam. Zo ken ik mijn mannetje, altijd regelen en onderhandelen, maar nu even niet! Eerst maar een paar dagen bijtanken en dan zien we wel verder. Als er niet meer geopereerd hoeft te worden en alles stabiel is, mag hij in de loop van de week waarschijnlijk overgeplaatst worden, anders wordt het zeker een weekje Nijmegen.
In de loop van de ochtend gaan we op bezoek, waarna ik terug ga naar Volendam. Astrid blijft zolang Erik in het Radboud ligt in Cuijk. In de loop van de ochtend zal Erik nogmaals door de scan gaan omdat hij veel last van zijn pols heeft en deze wellicht ook gebroken heeft.
Erik ligt in het Radboud UMC in Nijmegen op afdeling 737 kamer 6