De afgelopen weken heeft Erik samen met de mensen om hem heen hard gewerkt aan zijn herstel. Van staan naar wat kleine pasjes, van ziekenhuis bezoek per ambulance naar meerijden in onze eigen auto, van thuiszorg aan bed tot zelfstandig douchen en van slapen in de huiskamer tot weer lekker naar je eigen bed. Het zijn allemaal mijlpalen waar we apetrots op zijn.
Erik laat een ongekende vechtlust zien en gaat de confrontatie met zijn situatie niet uit de weg. Regelmatig zit hij met vrienden en familie en vertelt hij over hetgeen er op het circuit gebeurd is, wat hij er nog van weet en welke stukken hij kwijt is. Hij praat ook heel open over de situatie waar hij in terecht is gekomen. Het herstel van bijna alle blessures gaat meer dan voorspoedig, alleen de enkel is onzeker. Ook hier is Erik verbazingwekkend kalm onder. Hij hoopt dat komende week in het ziekenhuis botaangroei zichtbaar is op de CT scan, maar als dat niet zo is, pakken we het vandaar weer verder op. Dinsdag 5 juli staat een ziekenhuis ochtend op het programma, waar hij weer een volledige checkup zal krijgen. Afhankelijk van de staat van 
de enkel, zullen de pennen er uit mogen en zal het gips er misschien af blijven.
Het verwijderen van de pennen zou een nieuwe mijlpaal zijn, de vorige keer was er nog te weinig herstel. We zijn nu drie weken verder, alle andere breuken zijn voor het grootste deel genezen en Erik heeft zich goed aan de instructies van de artsen gehouden door het geheel niet te belaste. Zelf kunnen we er niet meer aan doen behalve ervoor zorgen dat Erik fit is en blijft.
Naast de rolstoel en krukken heeft Erik inmiddels een scootmobiel waarmee hij een stuk van zijn mobiliteit heeft teruggekregen. Het liefst zou hij er meteen mee naar zijn werk rijden, maar de realiteit van dit moment leert dat dit nog te hoog gegrepen is. In de huiselijke omgeving is inmiddels alles zo ingericht dat Erik goed uit de voeten kan. Zodra hij buiten de deur gaat moet hij het doen met gewone stoelen, trappen, stoepjes en alle dingen waar je normaal niet over nadenkt. Met een beetje geduld lukt alles, maar het kost enorm veel energie.
Erik werkt hierbij nauw samen met zijn fysiotherapeut, samen proberen ze het onderste uit de kan te halen zonder de boel te forceren. Zo nu en dan wordt er aan de rem getrokken, alles is een wedstrijd, maar je moet wel de streep halen om te kunnen winnen.